Nawłoć olbrzymia (Solidago gigantea)
Nawłoć olbrzymia (zwana też późną) – oraz podobna do niej nawłoć kanadyjska - zachwyca i przeraża. O tej porze roku powszechną uwagę zwraca jej okazały wygląd, intensywnie żółty kwiatostan i jeszcze do niedawna panujące zadowolenie pszczelarzy, że tak bardzo późno, bo jeszcze we wrześniu i październiku, ta miododajna roślina daje mnóstwo pożytku. Stosowana jest również w ziołolecznictwie. Miłośnicy ogródków i wędrówek  w plenerze cieszą się zaś widokami jej pięknych łanów, kontrastujących z coraz bardziej szarymi dniami. To wszystko jest jednak sprytnym kamuflażem, bo podstępna nawłoć tylko udaje wielkie niewiniątko.

Pochodzi z Ameryki Północnej, ale obecnie rozprzestrzenia się na całym świecie. Od XVIII w. cieszyła się powodzeniem jako roślina ozdobna w europejskich ogrodach botanicznych, ale szybko z nich uciekła i zdziczała. W naszym kraju po raz pierwszy odnotowano ją w XIX w. Odtąd zajmuje pobliże terenów zabudowanych, nieużytkowane pola i łąki, nasypy kolejowe i brzegi rzek, a nawet śródleśne polany. Wypiera z nich rodzime gatunki flory i fauny. Osiąga bowiem wysokość do 2 m, a niekiedy nawet do blisko 3 m i stąd jej nazwa. Na jednym metrze kwadratowym jeden klon, żyjący nawet do stu lat, tworzy gęstwinę złożoną z plątaniny pędów, nie dopuszczając do wzrostu siewek innych roślin, w tym także krzewów i drzew. Jedna, wiśniowo zabarwiona łodyga ma kilka tysiecy nasion, a ponadto nawłoć rozmnaża się wegetatywnie dzięki kłączom. Wydziela też substancje chemiczne niekorzystne dla innych gatunków. Nie ma wrogów w świecie zwierząt, gdyż żadne nie lubi jej jeść. Miododajne nawłociowiska paradoksalnie przyczyniają się do zaniku pszczół i innych zapylaczy, ponieważ tworzą jednogatunkowe zbiorowisko i hamują bioróżnorodność. Z powodu zagęszczenia pędów omijają ją ptaki gniazdujące na ziemi. Jakoś radzi sobie tylko bażant. Nic zatem dziwnego, że w wielu krajach zarówno nawłoć olbrzymia, jak i kanadyjska, znajdują się na czarnych listach roślin inwazyjnych. U nas agresywnie wypiera rodzimą nawłoć pospolitą, którą najprościej odróżnić na podstawie o połowę mniejszej wysokości i mniej okazałych kwiatostanów. Nawłoć późna ma ponadto liście z bardzo dobrze widoczną centralną wiązką przewodzącą i dwiema równoległymi wiązkami bocznymi.
Nazwa rodzajowa solidago pochodzi od wyrażenia łacińskiego solido, czyli naprawiam, czynię mocnym, co nawiązuje do właściwości leczniczych nawłoci. Natomiast nazwa gatunkowa gigantea w tłumaczeniu z języka łacińskiego oznacza gigantyczną, olbrzymią.